-
1 impunitas
impūnitās, ātis, f. (impunis), die Ungestraftheit, I) eig., Straflosigkeit, Sicherheit vor der Strafe (Ggstz. poena), impunitas peccandi, Cic.: alci veniam et impunitatem dare, Cic.: impunitatem desertoris petere, Quint. – mit ab u. Abl., quorum impunitas fuit non modo a iudicio, sed etiam a sermone, Cic. Rabir. Post. 27. – II) übtr., übh. die furcht- u. straflose Sicherheit, die ungebundene Freiheit, die Ungebundenheit, Zügellosigkeit, gladiorum, Cic. u. Vell.: flagitiorum, Cic.: superfluens iuvenili quādam impunitate et licentiā, Cic.
-
2 impunitas
impūnitās, ātis, f. (impunis), die Ungestraftheit, I) eig., Straflosigkeit, Sicherheit vor der Strafe (Ggstz. poena), impunitas peccandi, Cic.: alci veniam et impunitatem dare, Cic.: impunitatem desertoris petere, Quint. – mit ab u. Abl., quorum impunitas fuit non modo a iudicio, sed etiam a sermone, Cic. Rabir. Post. 27. – II) übtr., übh. die furcht- u. straflose Sicherheit, die ungebundene Freiheit, die Ungebundenheit, Zügellosigkeit, gladiorum, Cic. u. Vell.: flagitiorum, Cic.: superfluens iuvenili quādam impunitate et licentiā, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impunitas
-
3 dēsertor
dēsertor ōris, m [desero], one who forsakes, a deserter: amicorum: communis utilitatis aut salutis.—In war, a runaway, deserter, Cs., L., Ta.— Poet.: Amoris, O.: Asiae, V.* * *deserter; one who abandons/forsakes (duty); fugitive; turncoat (L+S); runaway -
4 impunitas
impūnĭtas ( inp-), ātis, f. [impunis], freedom or safety from punishment, impunity (class.; cf.:venia, obsequentia): quis ignorat maximam illecebram esse peccandi impunitatis spem?
Cic. Mil. 16, 43:quem si vicisset, habiturus esset impunitatem et licentiam sempiternam,
id. ib. 31, 84:impunitatem alicui dare,
id. Phil. 8, 32; id. Planc. 1, 3:quorum impunitas fuit non modo a judicio, sed etiam a sermone,
id. Rab. Post. 10, 27:impunitatem desertoris petit,
Quint. 7, 7, 6:cum tanta praesertim gladiorum sit impunitas,
Cic. Phil. 1, 11, 27:impunitas peccatorum data videtur eis, qui ignominiam et infamiam ferunt sine dolore,
id. Tusc. 4, 20, 45:flagitiorum,
id. Pis. 9, 21:superfluens juvenili quadam dicendi impunitate et licentia,
id. Brut. 91, 316; so,crebrescebat licentia atque impunitas asyla statuendi,
Tac. A. 3, 60. -
5 inpunitas
impūnĭtas ( inp-), ātis, f. [impunis], freedom or safety from punishment, impunity (class.; cf.:venia, obsequentia): quis ignorat maximam illecebram esse peccandi impunitatis spem?
Cic. Mil. 16, 43:quem si vicisset, habiturus esset impunitatem et licentiam sempiternam,
id. ib. 31, 84:impunitatem alicui dare,
id. Phil. 8, 32; id. Planc. 1, 3:quorum impunitas fuit non modo a judicio, sed etiam a sermone,
id. Rab. Post. 10, 27:impunitatem desertoris petit,
Quint. 7, 7, 6:cum tanta praesertim gladiorum sit impunitas,
Cic. Phil. 1, 11, 27:impunitas peccatorum data videtur eis, qui ignominiam et infamiam ferunt sine dolore,
id. Tusc. 4, 20, 45:flagitiorum,
id. Pis. 9, 21:superfluens juvenili quadam dicendi impunitate et licentia,
id. Brut. 91, 316; so,crebrescebat licentia atque impunitas asyla statuendi,
Tac. A. 3, 60.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
